 |  |  |  |  |
Όλοι θα θυμόμαστε την Βρετανίδα τραγουδίστρια Amy Winehouse. Ακόμη και σήμερα 14 Σεπτεμβρίου που θα γιόρταζε τα γενέθλια της.
Η Amy Winehouse ήταν γνωστή για τα δυναμικά της contralto φωνητικά και την εκλεκτική μίξη διάφορων μουσικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της σόουλ, τζαζ και Rhythm n Blues μουσικής σκηνής.
Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω, τιμώντας τα γενέθλια της με ένα σύντομο αφιέρωμα.
To ολοκληρωμένο όνομα της είναι Έιμι Τζέιντ Γουάινχαουζ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή του Σάουθγκεϊτ του Βόρειου Λονδίνου, το 1983 σε οικογένεια Εβραίων με ρωσική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της, η οποία άσκησε επιρροή στο ενδιαφέρον της για τη τζαζ.
Η Έιμι ήταν η κόρη του Μίτσελ (Μιτς) Γουάινχαουζ (Mitchell Winehouse), οδηγού ταξί και της Τζάνις Γουάινχαουζ (Janis Winehouse),το γένος Seaton, φαρμακοποιού. Ο Άλεξ είναι ο αδελφός της κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος της Amy.
Ο Μίτσελ συνήθιζε να τραγουδάει συχνά τραγούδια του Frank Sinatra στη μικρή Έιμι, η οποία επίσης υιοθέτησε αυτή τη συνήθεια, σε σημείο που οι καθηγητές της ήταν αδύνατο να την κρατήσουν ήσυχη στην τάξη. Οι γονείς της χώρισαν όταν η Έιμι ήταν εννέα ετών.
Όταν η Έιμι ήταν εννέα ετών, η γιαγιά της Σύνθια (Cynthia), πρότεινε να στείλει την Έιμι στη θεατρική σχολή Susi Earnshaw Theatre School για περισσότερη εξάσκηση. Στην ηλικία των δέκα, η Γουάινχαουζ δημιούργησε το μικρό συγκρότημα Σουίτ εν Σόουρ (Sweet ‘n’ Sour) με την παιδική της φίλη Τζούλιετ Άσμπάι (Juliette Ashby), αλλά το συγκρότημα δεν είχε μέλλον. Έμεινε στη θεατρική σχολή Έρνσο για τέσσερα χρόνια, πριν από την αναζήτησή της για πλήρη εξάσκησή της στη θεατρική σχολή Sylvia Young’s Theatre School, αλλά η Έιμι αποβλήθηκε, με τον ισχυρισμό, από το σχολείο της στην ηλικία των δεκατεσσάρων, επειδή δεν γράφτηκε εγκαίρως στο σχολείο αλλά και επειδή έκανε μία τρύπα για σκουλαρίκι στη μύτη της. (Η ίδια η Sylvia Young το αρνήθηκε αυτό- «Η Έιμι άλλαζε σχολεία στα δεκαπέντε της- Έχω ακούσει ότι είχε αποβληθεί, αλλά δεν αυτό δεν είναι αλήθεια. Εγώ ποτέ δεν θα είχα αποβάλλει την Amy.») Με συμμαθητές της από τη σχολή Sylvia Young’s Theatre School, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του σόου The Fast Show το 1997. Αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή BRIT στο Σέλχερστ (Selhurst) του Κρόιντον (Croydon). Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Σάουθγκέιτ (Southgate) και στη σχολή του Ασμόουλ (Ashmole).
Μετά την ασχολία της με την κιθάρα του αδερφού της, η Γουάινχαουζ απέκτησε την πρώτη της κιθάρα όταν ήταν δεκατριών, και άρχισε να γράφει μουσική ένα χρόνο μετά. Σύντομα ξεκίνησε να εργάζεται, όπως για παράδειγμα ως δημοσιογράφος για την World Entertainment News Network, καθώς και επαγγελματικά ως τραγουδίστρια σε ένα συγκρότημα τζαζ.
Ο περιστασιακός σύντροφός της και τραγουδιστής της σόουλ, Τάιλερ Τζέιμς (Tyler James), έστειλε ένα ντέμο της Έιμι σε έναν ειδικό για νέα ταλέντα. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία του Σάιμον Φούλερ (Simon Fuller) το 2002. Ενώ η δισκογραφική εταιρεία σχημάτιζε το προφίλ της Έιμι, η Γουάινχαουζ έκρυβε ένα μυστικό. Ο μελλοντικός της ατζέντης της δισκογραφικής Ιsland/Universal, Ντάρκους Μπιζ (Darcus Beese), την άκουσε τυχαία όταν ο διευθυντής της δισκογραφικής The Lewinson Brothers του έδειξε μερικές παραγωγές πελατών του στις οποίες η Γουάινχαουζ εμφανιζόταν ως ερμηνεύτρια. Όταν τον ρώτησε ποιος ήταν ο ατζέντης της, είπε ότι δεν επιτρεπόταν να πει. Έχοντας αποφασίσει ότι ήθελε να γραφτεί στη δική του δισκογραφική εταιρεία, πέρασαν μήνες ρωτώντας τον Μπιζ σχετικά με την άγνωστη ταυτότητα της Γουάινχαουζ. Μέχρι εκείνο τον καιρό η Έιμι είχε ηχογραφήσει έναν αριθμό από τραγούδια και υπέγραψε με τη δισκογραφική ΕΜΙ. Μέσα από τις σχέσεις της με τους εκδότες της απέκτησε επαγγελματική σχέση με τον παραγωγό Σαλαάμ Ρέμι (Salaam Remi). O Μπιζ παρουσίασε την Έιμι στον διευθυντή του, Νικ Γκάτφιλντ (Nick Gatfield), και ο διευθυντής της δισκογραφικής Island μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του με την υπογραφή του συμβολαίου της Έιμι στη δισκογραφική εταιρεία του. Η Γουάινχαουζ υπέγραψε συμβόλαιο στην Island/Universal, με τους εκπροσώπους της ΕΜΙ και της Virgin να έχουν ξεκινήσει ήδη κινήσεις ενδιαφέροντος ως προς το ταλέντο της Έιμι. Ο Μπιζ είπε στην HitQuarters, μια παγκόσμια μουσική εκδοτική εταιρεία, ότι ένιωσε το λόγο πίσω από τον ενθουσιασμό του για μία καλλιτέχνιδα, η οποία ήταν μία τυπική τραγουδίστρια της ποπ μουσικής τον καιρό που επρόκειτο να ξεσπάσει το γεγονός όταν τα μουσικά ριάλιτι στην τηλεόραση ήταν με κοινό χωρίς γνήσια και νέα ταλέντα.
Η μεγάλη αγάπη της Έιμι ήταν τα κοριτσίστικα συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960. Ο στυλίστας της Alex Forden τής υιοθέτησε το «άμεσα αναγνωρισμένο» χτένισμα «σφηκοφωλιά» (μία τάση) καθώς και το μακιγιάζ σε στιλ Κλεοπάτρα από το συγκρότημα The Ronettes.
O δημοσιογράφος της εφημερίδας New York Times, Guy Trebay, συζήτησε την ποικιλία στις επιρροές του ύφους της Γουάινχαουζ. Ο Trebay έγραψε: «o κομψός σύζυγός της, Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ, μπορεί να έχει επηρεάσει το στιλ της.»
Το ντεμπούτο άλμπουμ της, Frank, κυκλοφόρησε στις 20 Οκτωβρίου 2003. Το άλμπουμ ήταν μια παραγωγή κυρίως του Σαλαάμ Ρέμι, που πολλά τραγούδια είχαν επηρεαστεί από την τζαζ και, εκτός από δύο διασκευές, κάθε τραγούδι είχε γραφτεί και από την ίδια την Έιμι. Το άλμπουμ έλαβε θετικές κριτικές και έφερε συγκρίσεις της φωνής τής Γουάινχαουζ με τις φωνές των Σάρα Βον, Μέσι Γκρέι και άλλων.
Το άλμπουμ εισήχθη στα ψηλότερα επίπεδα των βρετανικών τσαρτ, όταν προτάθηκε για βραβεία Brit στις κατηγορίες «British Female Solo Artist» και «Urban Act».
Συνέχισε για να πετύχει πλατινένιες πωλήσεις. Αργότερα το 2004, κέρδισε το βραβείο Ivor Novello στην κατηγορία «Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι», παράλληλα με τον Σαλαάμ Ρέμι, για τη συμβολή της στο πρώτο της σινγκλ, “Stronger Than Me”. Toν ίδιο χρόνο, τραγούδησε στο Glastonbury Festival, τo V Festival, στο Παγκόσμιο Τζαζ Φεστιβάλ του Μόντρεαλ (7 Ιουλίου 2004, στο κλαμπ Soda) και στη σκηνή Jazzworld. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, η Γουάινχαουζ σχολίασε ότι ήταν «80 τοις εκατό πίσω στη δημιουργία του επόμενου άλμπουμ», λόγω διαφωνίας στην ένταξη κάποιων τραγουδιών από τη δισκογραφική της εταιρεία. Επιπρόσθετα σινγκλς από το άλμπουμ είναι τα “Take The Box”, “In My Bed/You Sent Me Flying” και το “Pumps/Help Yourself”.
Το Μάιο του 2007 κέρδισε το ίδιο βραβείο με το Rehab από τη δισκογραφική της δουλειά του 2006, Back to Black. Στις 14 Φεβρουαρίου 2007 κέρδισε ένα βραβείο Brit στην κατηγορία “British Female Solo Artist”.
Τον Αύγουστο του 2007 η τραγουδίστρια κατέρρευσε ύστερα από υπερβολική δόση ηρωίνης και χρειάστηκε ένεση αδρεναλίνης αλλά και πλύση στομάχου. Τις επόμενες μέρες τις πέρασε σε κεντρικό ξενοδοχείο του Λονδίνου ενώ αναγκάστηκε να αναβάλει την εμφάνισή της στο Όσλο. Η Γουάινχαουζ αντιμετώπιζε προβλήματα βουλιμίας και εκτός από τα ναρκωτικά ήταν εθισμένη και στο αλκοόλ. Την άρνησή της να ενταχθεί σε κέντρο απεξάρτησης την κατέγραψε στο τραγούδι ”Rehab, το οποίο έγινε επιτυχία και βραβεύτηκε.
Στα τέλη του 2007 έγινε γνωστό ότι ο δίσκος της Back to Black είναι το πιο εμπορικό άλμπουμ για το 2007 στη Βρετανία. Το εν λόγω άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη του 2006 και μέχρι το Δεκέμβριο του 2007 είχε πουλήσει 1.500.000 αντίτυπα στη Βρετανία.
Τον Φεβρουάριο του 2008 η Γουάινχαουζ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην απονομή των βραβείων Γκράμι, επειδή δεν εξασφάλισε εγκαίρως βίζα για τις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε μέσω δορυφορικής σύνδεσης για να τραγουδήσει τις επιτυχίες της ”You Know I’m No Good” και ”Rehab”, και να παραλάβει τα πέντε συνολικά βραβεία που κέρδισε. Toν Μάιο του 2008 οι στίχοι του τραγουδιού της ”Love is a Losing Game” αποτέλεσαν μέρος ενός θέματος στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
To 2009 η Έιμι ιδρύει την δική της δισκογραφική εταιρεία με τίτλο Lioness Records. H Έιμι υποστήριζε, ότι είχε επηρεαστεί από την Motown Records του Μπέρι Γκόρντι και την 2’Tone του συγκροτήματος The Specials, για να την δημιουργήσει.
Τον Μάρτιο του 2009 απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον της για βιαιοπραγία σε βάρος μιας γυναίκας, στη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού χορού στο Λονδίνο, τον Σεπτέμβριο του 2008.
Η Έιμι Γουάινχαουζ επρόκειτο να τραγουδήσει ζωντανά, για πρώτη φορά στην Αθήνα, στα πλαίσια του Ejekt Festival το καλοκαίρι, στις 22 Ιουνίου 2011, αλλά ακύρωσε αυτή και τις υπόλοιπες δέκα εμφανίσεις της. Η Έιμι ζήτησε συγγνώμη από τους θαυμαστές της, καθώς, είπε χαρακτηριστικά, αυτό ήταν το καλύτερο που έπρεπε να κάνει. Επίσης, η Έιμι επέστρεψε πίσω στο κοινό την αμοιβή της για την εμφάνισή της στο Βελιγράδι.
Στις 9 Νοεμβρίου το 2010, η Έιμι σε συνεργασία με τον Κουίνσι Τζόουνς, κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ από το 2008. Το σινγκλ ήταν η επανεκτέλεση του τραγουδιού “It’s My Party” της Lesley Gore. Το κομμάτι είχε ερμηνευτεί από την Lesley Gore το 1963. Το σινγκλ περιέχεται στον δίσκο Q: Soul Bossa Nostra, ο οποίος περιέχει διάφορες επανεκτελέσεις τραγουδιών.
Ο Αμερικανός τραγουδιστής Τόνι Μπένετ επέλεξε την Έιμι και διάφορους άλλους καλλιτέχνες να κάνουν ντουέτο με τον ίδιο για το απερχόμενο άλμπουμ του Tony Bennett: Duets ΙΙ, το οποίο κυκλοφόρησε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011. To πρώτο σινγκλ από το άλμπουμ είναι το ”Body & Soul” και κυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του σινγκλ στάλθηκαν στο Ίδρυμα Amy Winehouse για την ενίσχυσή του.
Μετά τον θάνατό της, η τραγουδίστρια έσπασε το δεύτερο ρεκόρ της και μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες : για τα περισσότερα τραγούδια γυναίκας καλλιτέχνη τα οποία εμφανίστηκαν ταυτόχρονα στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου (8 τραγούδια).
Βραβεία και υποψηφιότητες
Το ντεμπούτο άλμπουμ της, Frank, απέσπασε θετικές κριτικές στο Ηνωμένο Βασίλειο και προτάθηκε για βραβείο Mercury. To επόμενο άλμπουμ της Back To Black, που κυκλοφόρησε το 2006, προτάθηκε για έξι υποψηφιότητες των βραβείων Γκράμι και κέρδισε πέντε βραβεία, κατακτώντας το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες από γυναίκα καλλιτέχνιδα σε μία βραδιά, και κάνοντας έτσι την Γουάινχαουζ την πρώτη Βρετανίδα καλλιτέχνιδα η οποία κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων της κατηγορίας ”Μπιγκ Φορ (Big Four, μουσικός όρος για τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία Γκράμι: βραβείο για τον ”Δίσκο Της Χρονιάς, βραβείο για την ”Ερμηνεία Της Χρονιάς, βραβείο για τον ”Καλύτερο Πρωτοεμφανιζόμενο Καλλιτέχνη” και βραβείο για το ”Τραγούδι Της Χρονιάς).
Στις 14 Φεβρουαρίου 2007, κέρδισε ένα βραβείο Brit, αυτό της Καλύτερης Βρετανίδας Γυναίκας Καλλιτέχνιδας, ενώ είχε προταθεί επίσης για το βραβείο Καλύτερου Βρετανικού Άλμπουμ. Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο Ιvor Novello, μία φορά το 2004 για το «Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι» (σε μουσική και στίχους) για το τραγούδι “Stronger Than Me”, μία φορά το 2007 για το «Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι» για το τραγούδι “Rehab”, και μία φορά το 2008 για το «Καλύτερο Τραγούδι» (σε στίχους και μουσική) για το τραγούδι “Love Is A Losing Game”, μεταξύ άλλων σημαντικών διακρίσεων. Αυτό είναι το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ της δεκαετίας 2000-2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Γουάινχαουζ έχει αναγνωριστεί ως επιρροή για την ανάπτυξη της καριέρας πολλών γυναικών καλλιτεχνών της σόουλ μουσικής, καθώς και για την ανανέωση της Βρετανικής μουσικής.
Η Γουάινχαουζ βρέθηκε νεκρή στις 23 Ιουλίου 2011 στο σπίτι της στο Λονδίνο. Αιτία του θανάτου σύμφωνα με τους ιατροδικαστές ήταν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μετά από περίοδο αποτοξίνωσης. Η οικογένεια της Γουάινχαουζ και φίλοι της παρακολούθησαν την κηδεία της στις 26 Ιουλίου.
Το 2011, το άλμπουμ της Back To Black έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του 21ου αιώνα σε πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Πηγή: www.amywinehouse.com
