George Harrison: Ο “cool” Beatle που γεννήθηκε σαν σήμερα.
Ο George Harrison, ο ”ήσυχος”, ο ”cool” Beatle, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1943 στο Λίβερπουλ.
Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι απλά θέλω περισσότερα. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν είναι η φήμη ο στόχος. Δεν είναι τα λεφτά ο στόχος. Το να ξέρεις με ποιον τρόπο θα βρεις την ηρεμία σου, πώς θα είσαι χαρούμενος, δεν είναι κάτι το οποίο απλά βρίσκεις μπροστά σου. Πρέπει να το αναζητήσεις”.
Ο George Harrison, ο ”ήσυχος”, ο ”cool” Beatle, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1943 στο Λίβερπουλ. Το μικρότερο από τα 4 παιδιά μιας οικογένειας της εργατικής τάξης, αγόρασε την πρώτη του κιθάρα στα 14 και ξεκίνησε να μαθαίνει μουσική μόνος του, επηρεασμένος από τους πρωτοπόρους του ροκενρόλ, όπως ο Buddy Holly και ο Little Richard.
Στη δεύτερή τους συνάντηση, στον πάνω σ’ ένα διώροφο λεωφορείο, ο Harrison ερμήνευσε στην κιθάρα του το κομμάτι ”Raunchy”, κι έτσι έγινε πλήρες μέλος της μπάντας που, πολύ σύντομα, μετονομάστηκε σε ”The Silver Beetles” και λίγο αργότερα, ”The Beatles”.
Τα εκρηκτικά χρόνια με τα ατελείωτα πάρτι, το αλκοόλ και την κοκαΐνη ίσως τον είχαν στρέψει προς την αναζήτηση πραγμάτων που δεν αποτελούσαν μέρος του υλικού κόσμου.
Ο Harrison, που στο μεταξύ είχε παρατήσει το σχολείο, κατά τη διάρκεια των, ιστορικών πλέον, εμφανίσεων των Beatles στο Αμβούργο, ζούσε τα πρώτα βήματα της πορείας ενός ροκ σταρ: κοιμόταν στα βοηθητικά δωμάτια των κλαμπς κακόφημων περιοχών κι έκανε χρήση ήπιων ναρκωτικών χαπιών. Η απέλασή του πραγματοποιήθηκε μόλις οι αρχές έμαθαν ότι ήταν ανήλικος και εργαζόταν.
”Ήσυχος”, παρέμενε στη σκιά των υπολοίπων μελών των Beatles, ακόμα και όταν η Beatlemania συνεπήρε τον πλανήτη. Στα μέσα των 60s, όσο η υστερία του πλήθους απέναντι στη βρετανική μπάντα μεγάλωνε, τόσο ο Harrison απεχθανόταν τη φήμη τους.
Η χρήση του ινδικού σιτάρ στο ”Norwegian Wood” του Rubber Soul ήταν το αποτέλεσμα της μελέτης της ινδικής μουσικής παράδοσης από τον Harrison, ο οποίος αρκετά αργότερα συνεργάστηκε με τον Ravi Shankar. Στο Revolver, ο Harrison πλέον ήταν τραγουδοποιός τουλάχιστον ισάξιος του Lennon και του McCartney, ωστόσο η εκ μέρους τους αποδοχή του γεγονότος άργησε να έρθει. Στο μεταξύ, ο Harrison είχε στρέψει το ενδιαφέρον του σε πολλά πράγματα πέραν των Beatles και κυρίως στην ινδουιστική φιλοσοφία και τον διαλογισμό. Ταξίδεψε πολύ στην Ινδία, έγινε μαθητής διάσημων γκουρού και εντέλει ασπάστηκε τον ινδουισμό.
Το 1988 δημιούργησε μια super band, τους Traveling Wildburys, μαζί με τον Eric Clapton, τον Bob Dylan, τον Tom Petty, τον Roy Orbinson και τον Jeff Lynne. Μαζί κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ και αρκετά singles. Σε γενικές γραμμές, με την εξαίρεση του All Things Must Pass, τα υπόλοιπα άλμπουμς του, solo και μη, δεν είχαν τεράστια απήχηση. Ωστόσο, αυτό δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Harrison. Ήθελε ν’ ακολουθεί τον δικό του δρόμο και ν’ ασχολείται με ό,τι έδινε νόημα στη ζωή του, έχοντας αφήσει πίσω του το μύθο της μπάντας των Beatles, που, σύμφωνα με τον ίδιο ”θα συνέχιζαν να υπάρχουν και χωρίς εμάς” (δηλαδή τα 4 μέλη της).
Από τον δεύτερο γάμο του, με τη Μεξικανή Olivia Trinidad Arias, απέκτησε έναν γιο, τον Dhani. Τότε, η ζωή του άρχισε να περιστρέφεται περισσότερο γύρω από την οικογένειά του, χωρίς, όμως, ποτέ να σταματήσει να ασχολείται με τη μουσική, να βγάζει δίσκους, να συνεργάζεται σε live με παλιούς και νέους καλλιτέχνες και να ασχολείται με το φιλανθρωπικό του έργο.
Οι σχέσεις του με τα υπόλοιπα μέλη των Beatles ήταν, μέχρι το τέλος, καλές, αλλά όχι ιδιαίτερα στενές, ίσως με την εξαίρεση του Paul. O τελευταίος θεωρούσε πάντα τον George ως ”τον μικρό του αδερφό” και η αλήθεια είναι πως, παρ’ όλη την τρυφερότητα που έδειχνε – με τον τρόπο του – προς αυτόν, η σχέση τους ήταν διαχρονικά ασταθής, με καυγάδες και άλλα ξεσπάσματα.
Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι απλά θέλω περισσότερα. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν είναι η φήμη ο στόχος. Δεν είναι τα λεφτά ο στόχος. Το να ξέρεις με ποιον τρόπο θα βρεις την ηρεμία σου, πώς θα είσαι χαρούμενος, δεν είναι κάτι το οποίο απλά βρίσκεις μπροστά σου. Πρέπει να το αναζητήσεις.
Ο Harrison αρρώστησε με καρκίνο του φάρυγγα το 1997. Ξεκίνησε ακτινοθεραπείες, οι οποίες δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δυο χρόνια μετά, μέσα στο σπίτι του στην Αγγλία, τον μαχαίρωσε αρκετές φορές ένας 36χρονος, που κατάφερε να διαρρήξει την κεντρική είσοδο και να του επιτεθεί, πριν τον αδρανοποιήσει η Olivia με ένα ρόπαλο του baseball. Ο Harrison γλίτωσε από 40 μαχαιριές κι έναν τρυπημένο πνεύμονα, αλλά, σύμφωνα με την σύζυγό του, αυτή η επίθεση ήταν η αρχή του τέλους του. Με κάποιο τρόπο σταμάτησε να παλεύει για τη ζωή του, θεωρώντας πως δεν υπήρχε πια νόημα σ’ αυτό και, έτσι, έφυγε από τη ζωή στις 29 Νοεμβρίου του 2001.
Πριν λίγα χρόνια, ο Martin Scorcese σκηνοθέτησε το – σχεδόν τετράωρο –ντοκιμαντέρ ”George Harrison: Living in the Material World”, όπου επιχείρησε να ρίξει φως στις άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του. Αν o Harrison ζούσε, σήμερα θα γινόταν 76. Και σίγουρα θα ήταν ακόμα ”ήσυχος” και ”cool”. Και θα ήταν το ίδιο υπέροχος, γιατί δε θα το προσπαθούσε καθόλου.
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookies
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
3rd Party Cookies
This website uses Google Analytics to collect anonymous information such as the number of visitors to the site, and the most popular pages.
Keeping this cookie enabled helps us to improve our website.
Please enable Strictly Necessary Cookies first so that we can save your preferences!